 محبوبه آفرین

خورشید را دیده ای که چگونه نور خویش بر پهنه ی هستی می گسترد ، بی هیچ منتی دا نه را گوید که سر از خاک برآورد که زمان رویش است .واین دانه است که با نور خورشید استعدادهای درونی اش را آشکار خواهد ساخت ، جوانه خواهد زد ، قد راست می کند وخورشید نظاره گر رشد اوست .
رود رادیده ای که چه زلال دل بر رخ سنگ می ساید، بی هیچ تکلفی سرازیر می شود از بلندی ها وجاری می گردد در پستی ها. از دل سخت ترین سنگها روزنه ای پیدا می کند تا خویش را به کشتزار برساند ورسالت خود را تمام نماید .
ابر را دیده ای که چه سخاوتمندانه اندرون خویش به زمینیان می بخشد وهر تشنه را سیراب می نماید .
وگل را نیز ، که چگونه با وجود خویش هر فضا را عطر آگین می سازد آن چنان که هر همنشینی با گُل نشیند حتّی اگر گِل باشد خوشبو خواهد گردید .
وآنکه خورشید گونه ، به زلالی رود و به سخاوت باران و عطر آگین تر از گل زمینه ی رشد تو را فراهم میآورد «آموزگار» توست .همو که خدای متعال پیمانی از نوع پیمان پیامبران از او گرفته است که حقایق را به مردم تعلیم دهد و واقعیات را روشنگر باشد و هرگز از بیان حقیقت کتمان نورزد.فرشتگان شیفته ی دوستی با او هستند و با بال و پرهایشان شخصیت روحی او را لمس کرده و با درود و تحیّات خویش به او تهنیت وتبریک می گویند.

="font-size: large;">هرپدیده ی خشک و تر چنین می کوشد که از خداوند درخواست نماید تا دانشمندان و جامعه ی سرشار از علم و دانش دینی را مورد مرحمت ولطف خویش قرار دهد حتّی ماهیان دریا و حشرات و درندگان بیابان و بیشه ها و چهارپایان نیز این درخواست را با خدا در میان می گذارند.
محمد بن علی امام باقر علیه السلام می فرمایند : عالم ودانشمند همانند کسی است که شمع فروزانی را [در تاریکی] همراه خویش گرفته و بدینوسیله بر تاریکی شب چیره گشته و فضای پیرامون خود را برای مردم روشن می کند. بدیهی است هرکسی که در پرتو روشنایی آن شمع در شناسایی راه خویش توفیقی به دست می آورد. [وراه را از چاه باز می یابد] دعای خیر خود را نثار این شخص می کند. بحار الانوار 2/5 بدینسان این عالم است که با شمع وچراغ علم ودانش تاریکی های جهل و سرگشتگی را از پیرامون [افکار واحساسات] خود ومردم می زداید و مشعل فروزان علم و بصیرت، فضای اندیشه واحساس جامعه را روشن می سازد.
هرکسی که از این پرتو درخشان وچراغ فروزان علم روشنایی گیرد تا از این رهگذر از وادی حیرت وسرگردانی بیرون آید ویا بدان وسیله از ظلمت جهل رهایی یابد چنین فردی در سایه برخورداری از علم از آتش دوزخ آزاد است وآزادی او مرهون ارشادات آن عالم ودانشمند می باشد.
پس چه زیبا می فرمایند مولای شیعیان امام سجاد علیه السلام که باید حق کسی که به تو دانش آموخته به جای آوری آنجا که می فرمایند: حق کسی که تدبیر آموزش علمی تورا دارد آن است که اورا بزرگ شمرده وجلسه ی درسش را محترم بداری و به آنچه می گوید خوب گوش دهی وبه او توجه نمایی وصدای خود را بر او بلند نکنی و پاسخ هیچ کس از سوال کنندگانش را ندهی تاخود او پاسخ دهد واز کسی در نزدش غیبت نکنی وهرگاه در حضور تو از او به بدی یاد می شود از اودفاع کنی وبا دوست او دشمنی نکنی ، پس هنگامی که چنین کردی ملائک وفرشتگان خدا گواهی می دهند که تو قصد رضای خدا کرده علمش را به خاطر خداوند فراگرفته ای نه به خاطر خشنودی مردم.
حَقُ المُعَلِم رساله حقوق امام سجاد (ع)
فصلنامه نجد ، شماره یازدهم، بهار 93