آرامش هدیه ای آسمانی و روحانی است که در آشیانه قلب جای می گیرد ولی آسایش نعمتی است زمینی که مربوط به جسم است، اولی روح نواز است و دومی جسم نواز، یکی ارمغان معنویت است و دیگری سوغات مادیت، یکی ماندگار و پایدار است ودیگری موقت و ناپایدار، یکی ریشه در درون دارد و دیگری ریشه در برون. قرآن کریم پس از بیان قانون زوجیت بین انسانها، عنوان می کند که ثمره این پیوند سکونت و آرامش است.

«سوره روم، آیه 21» به همین دلیل، اصل اولیه و حاکم و قابل احترام در نظام خانوادگی باید اصل حاکمیت آرامش باشد و در صورتی که انسان مطالبه آسایش می کند، بداند آسایشی مطلوب است که در پی آن آرامش باشد، چرا که آسایش بدون آرامش ارزشی ندارد و بسیاری از خواسته ها، ایده ها، اختلافات و حتی اهداف کوچک و بزرگ با توجه به این اصل دستخوش تغییر و تحول قرار می گیرد و چه بسیار خانواده های آرام و خوشبختی که به خاطر رسیدن به آسایش و رفاه بیشتر، خود را در دریای پر تلاطم ناامنی و ناآرامی ­فرو برده ­اند، چه ­بسیار خواسته­ های محدود رفاه طلبانه ای کـه روح آرام و متانت زندگانی را به­ یغما برده است و چه بسیار مشاجرات و اختلافات خانوادگی ظاهری و منفی که تنها به خاطر تحصیل آسایش بیشتر روی داده است.

آرامش و خوشبختی با فقر، تنهایی، هجرت، گرسنگی، بی خانمانی و حتی با تحمل بداخلاقی سازگار است، یعنی یک خانواده می تواند

در اوج فقر با کمال آرامش و در اوج خوشبختی زندگی کند و در طرف مقابل چه بسیار خانواده هایی که در ثروتی کلان و خوشی وافری غوطه ورند و بهترین امکانات، تفریحات و خوشی ها برای آنها فراهم است اما روح هایی پریشان و ناآرام دارند. پس باید مراقب بود امنیت و آرامش خود را فدای رفاه و آسایش ظاهری نکنیم.

فصلنامه نجد شماره23بهار97