فدک تنها باغ و ملک نبود، بلکه روی دیگر سکه خلافت بود. فدک یعنی خلافت و خلافت یعنی فدک؛ فدک بُعد اقتصادی خلافت است و خلافت بُعد سیاسی فدک. فدک و خلافت یعنی اسلام، یعنی پیامبر، یعنی سنت نبوی.

فاطمه زهرا (سلام الله علیها)  وقتی یکی از زنان مخالف در آخرین روزهای عمر به عیادت ایشان آمده بود، آخرین سخن خود را در باره فدک چنین فرمودند: آنگاه که پیامبر از دنیا رفت، ابوبکر و عمر با جرات تمام فدک را گرفتند. آه که چه ملک بابرکتی بود!

 فدک اعطایی پروردگار بلندمرتبه به پیامبر مناجات کننده و وفادرا بود که آن را برای قوت فرزندان از نسل او و خودم به من بخشیده بود. این مطلب را خدا می دانست و امین او شاهد بود.

 اکنون اگر قوت زندگی را به زور از من گرفتند و این لقمه مختصر را هم از من مانع شدند، من صبر بر این ظلم را باعث تقرب به درگاه الهی در روز قیامت می دانم و خورندگان آن به ظلم، آن را شعله ور کننده حمیم در آتش جهنم خواهند یافت.این چنین فدک بر حلقوم غاصبین آن و همه طرفدارانشان حرام ابدی شد که جز در دادگاه عدل الهی تکلیف آن روشن نخواهد شد.

حضرت علی و فاطمه (علیهما السلام)  در بیان دلیل ها و اتمام حجت های خود، محکومیت غاصبان فدک را در تمام جوانب دینی، قانونی و اخلاقی مطرح کردند و هر یک را جداگانه در معرض قضاوت همه جهانیان تا پایان دنیا قرار دادند تا همه بدانند آنچه درباره فدک انجام شد، خلاف مبانی حقوقی، دینی و انسانیت بود.      

 1-کشتی پهلوگرفته، گزارش لحظه به لحظه از ماجرای فدک و بحارالانوار، جلد 29، ص 182، ح 38

فصلنامهنجدشماره25 زمستان 97