مصاحبه ای با سرکار خانم میمنت پورخاقان مادر گرامی ِاستاد حوزه علمیه معصومیه شهرضا

مرحوم استاد فهیمه قدیری به بیماری پیشرونده دیستروفی عضلانی دوشن مبتلا بود واز 9سالگی به مرور قدرت راه رفتن خود را از دست داد وآرام آرام این ضعف به

دستها ودیگر اعضای هم سرایت کرد ودر مقطع راهنمایی مجبور شد با ویلچر ادامه تحصیل دهد ایشان در سال 77وارد حوزه علمیه شد وبا پشتکار زیاد وتشویق

وهمراهی والدین در سال 81 سطح دو حوزه را به پایان رساندوبعداز چند سال تدریس دوباره تصمیم به ادامه تحصیل در جامعةالزهرای قم گرفت وهنوز یک ترم از

سطح سه باقی مانده بود که در 15/12/89به دیدار معشوق شتافت.
روحش شاد ویادش گرامی فصلنامه ‌نجد ، شماره یازدهم، بهار 93

نجد : باسلام ، خانم پورخاقان مهمترین شاخصه ای که در وجود دخترتان بعنوان یک طلبه می دیدید چه بود ؟
♣ ایشون بسیار ساده وصمیمی بودند ،عشق ومحبت خاصی به همکارها وطلبه ها داشتند ، بسیار مقید ووقت شناس بودند وروزهای کوتاه زمستان که قرار بود صبح سرکلاس بیایند شب قبل کارهاشون را آماده می کردند نکند صبح دیر به کلاس برسند و وقت طلبه ها ضایع شود.به حجاب خیلی اهمیت می داد حتی در روزهای آخر در بیمارستان تاکید می کرد که تار مویی هم از او دیده نشود.

نجد: ایشان سنگ صبور طلبه ها وهمکار ها بودند این مساله ایشان را ناراحت نمی کرد؟
♣ فهیمه هیچوقت در خانه حرفی از حوزه نمی آورد.
نجد:در مورد رشته های ورزشی وشرکت در مسابقاتشان برایمان بگویید؟
♣ ایشون همزمان با تحصیل عضو جامعه معلولین شهرضا بودند ودر مسابقات معلولین شرکت می کرد ودر مسابقات بوچیای معلولین درسمت bc3 دومدال طلا ونقره ی کشوری درسال های 86و88 را ازآن خود کرد.
نجد: بهترین خاطره ای که از استاد دارید چیست ؟
♣ وقتی برای امتحانهایشان قم می رفتیم با هم حرم حضرت معصومه (س) زیارت می کردیم و بعد ایشان یک هفته در جامعة الزهرا بودند برای امتحان ومن همه اش را حرم می رفتم بعداز تمام شدن امتحانها دوباره با هم زیارت می کردیم و بر می گشتیم .نجد: سخن شما با طلبه هایی که با شرایط سخت درس می خوانند چیست ؟
♣ فهیمه شرایطش خیلی سخت بود ولی نمونه بارز زگهواره تا گور دانش بجوی بود من از همه ی طلبه ها می خواهم راهش را ادامه بدهند او با سختی وناتوانی درس می خواند گاهی راست می خوابید وکتاب را روبرویش می گذاشتیم و ورق می زدیم گاهی به پهلو بود گاهی هم برایش سی دی درسها را می گذاشتیم به هر حال درسش را می خواند علی رغم بیماری شدید روزی 12ساعت درس می خواند وشبهای امتحان بیدار بود هم نماز می خواند هم درس .
امید وارم همه طلبه ها موفق باشند وهمه بتوانند مفید برای جامعه و شهر باشند .
ان شاءالله

فصلنامه ‌نجد ، شماره یازدهم، بهار 93