ای فرزند! هفت هزار کلمه حکمت آموختم تو چهار کلمه را حفظ نما که تو را کافی است اگر به آنها عمل کنی:

1- کشتی خود را محکم بساز که دریا بسیار عمیق است.

2- بار خود را سبک کن که گردنه گاهی که در پیش داری از آن گذشتن بسیار دشوار است.

3- توشه بسیار بردار که سفرت بسیار دور و دراز است.

4- عمل را خالص کن که قبول کننده عمل بسیار بینا و داناست.

ای فرزند بدان که چون تو را در قیامت نزد پروردگار تو باز دارند، چهار چیز از تو سوال خواهند کرد:

1- از جوانی تو که در چه چیز کهنه کردی؟

2- از عمر تو که در چه کار فانی کردی؟

3- از مال تو که از کجات کسب کردی و در چه مصرف نمودی؟پس مهیای جواب دادن به اینها شو.

ای فرزند! دنیای خود را به آخرت خود بفروش تا سودمند دنیا و آخرت گردی و آخرت خود را به دنیا مفروش که زیانکار هر دو می شوی.

ای فرزند! گزندگی مکن مردم را که تو را دشمن دارند و زبونی مکش از ایشان که تو را خوار شمارند. بسیار شیرین مباش که تو را بخورند و تلخ مباش که تو را دور افکنند.

ای فرزند! راضی باش به آنچه خدا از برای تو قسمت کرده است تا همیشه با دل خوش زندگانی کنی. اگر خواهی که جمع کنی جمیع عزت های دنیا را، پس قطع کن طمع خود را از آنچه در دست مردم است.1

1. قصه ها و حکمت های لقمان حکیم، علامه مجلسی

فصلنامه نجد شماره بیستم بهار96