خـواهی کـه ببیـنی پیغمبــر
بنگــر رخ زیبـای علـی اکبــر
در منطق وخلق وخوی او می بینی
با دیـده ی جـان محمـدی دیگـر
حضرت علی (ع)طی نامه ای به فرزندشان امام حسن (ع) چنین نوشتند : پسرم ! همانا تورا به ترس از خدا سفارش می کنم که پیوسته در فرمان او باشی ، دلت را با یاد خدا زنده کنی . چه وسیله ای مطمئن تر از رابطه تو با خداست. هوای نفس را با بی اعتنایی به حرام بمیران .
پسرم ! در تربیت تو شتاب کردم پیش از آنکه دل تو سخت شود وعقل تو به چیز دیگری مشغول شود . . دین ودنیای تو را به خدا می سپارم وبهترین خواسته ی الهی را در آینده وهم اکنون ، در دنیا وآخرت برای تو می خواهم . بادرود

فصلنامه ‌نجد ، شماره یازدهم، بهار 93

از نامه ی مولای متقیان علی (ع) به فرزند گرانقدرشان برداشت می شود که آن امام رئوف چه میزان به فرزند جوان خود توجه داشته اند وتمام هم وغم ایشان آینده فرزندشان بوده است که مبادا پیش از شروع تربیت او، دوستان نامناسب بذر دوری از خدا ومیل به دنیا را در دل او بپاشند.همانطور که حضرت علی (ع) خود می فرمایند : دل جوان مانند زمینی آماده کشت است که هر بذری درون آن بپاشند جوانه زده وآن را می پذیرد . پس باید بذر سالم در آن پاشید .
حضرت علی اکبر (ع) میوه دل امام حسین (ع) ، پیرو تمام دستورات پدربزرگ خود بودندبطوری که بعداز پیامبر«ص
هرکس دلش می خواست یاد پیامبر کند به علی اکبر نگاه میکرد چراکه ایشان خَلقاً وخُلقاً و منطقاً شبیه ترین افراد به رسول خدا بودند این جوانی که در کنار پدر بزگوار خویش شمشیر زده و به درجه رفیع شهادت نائل شد.
امام خمینی (ره) درباره جوان می فرمایند :روح جوان لطیف است و انعطاف پذیر وآن قدر که در پیران حب نفس وحب دنیاست در جوانان نیست .
خدا کند که جوانان زحق جدا نشوند به صحبت بد و بدخواه مبتلا نشوند