همه می دانید از 12 تا 22 بهمن را هر سال دهه فجر     می نامند اما هیچ فکر کرده اید چرا «فجر».

کلمه فجر را در قرآن پیگیری کردیم و فهمیدیم علت این نامگذاری را !

در تفسیر سوره فجر در جلد 26 «تفسیر نمونه» آمده است: فجر به هر روشنایی که در دل تاریک شب می درخشد گفته می شود بنابراین درخشیدن اسلام و نور پاک محمدی (ص) در تاریکی عصر جاهلیت یکی از مصادیق فجر است و قیام عاشورا مصداقی دیگر که باعث شکافتن پرده های تاریک ظلم بنی امیه شد پس تمام انقلاب های راستینی که بر ضد کفر و جهل و ظلم و ستم در تاریخ گذشته و امروز انجام می گیرد، حتی نخستین جرقه های بیداری که در دل تاریک گنهکاران ظاهر می شود و آنها را به توبه دعوت می کند «فجر» است.

انقلاب اسلامی ایران که به رهبری امام خمینی (ره) صورت گرفت و بساط ظلم و ستم و نادانی شاهنشاهی را در کشور برچید و حقیقت ایمان و اسلام، آزادی و آزادگی و استقلال را به ایرانیان نمایاند واقعاً انفجار بود.

همیشه از کودکی وقتی 12 بهمن می شود و صحنه ورود و حضرت امام (ره) را که از تلویزیون می بینم یک احساس عجیب از شور و شوق و دلهره در وجودم احساس می کنم تا مدتی پیش نمی دانستم این حس چیست، اما وقتی وقایع آن روزها را در کتابها و سایتهای مختلف مطالعه کردم فهمیدم حس من از کجا نشأت گرفته آن روزها همه ی قدرت های شیطانی مستقیم و غیرمستقیم به امام می گفتند به ایران نروید اما امام گفته بودند چون بدخواهانم به من گفتند نرو فهمیدم که باید بروم.  قبل از ورود امام فرودگاه های ایران بسته بود قبل از ورود امام غوغایی در کشور برپا بود همه فریاد می زدنند «وای به حال بختیار اگه امام فردا نیاد، اسلحه ها بیرون می آد» اما مردم هیچ سلاح و توپ و تانکی نداشتند برای مقاومت تا اینکه بالاخره فرودگاه باز شد. پرواز انقلاب نشست یکی از یاران امام نقل می کند یک مرتبه دیدیم افسرها حمله آوردند به اطراف هواپیما و من یقین کردم که امام دستگیر می شوند و همه چیز تمام اما دیدیم آقای پسندیده برادر بزرگ امام وارد هواپیما شدند اما امام به خاطر احترام به برادر حاضر نبودند زودتر از ایشان پیاده شوند و به همین خاطر آقای پسندیده جلوتر پیاده شدند و بعد امام از پله های هواپیما پایین می­آمدند که آمدنشان همچون نزول بزرگترین فرشته رحمت الهی با تمام برکات بود.

آن حس افتخار، غرور، دلهره و شوق از ورود امام (ره) در12 بهمن 57 همچنان در وجود همه ایرانیان به جاست.

 فصلنامه نجد شماره13 زمستان93