آیت الله سیدمهدی امامی ازنوادگان آیت الله میرزامحمدخلیل(امامی)بزرگ می باشندکه بعدازپدران خودسمت امام جمعه شهرضارابه عهده داشتندوتااواخرعمرشریفشان امامت مسجدجامع شهرضاباایشان بود.

نخستین فضیلت ایشان دودمان وتبارارجمندشان است که باحدود 32 واسطه به امام سجاد (علیهالسلام) میرسد،دودمانی که نسل به نسل ازعالمان،عابدان،سالکان،شاعران،پرواپیشگان،حاکمان وسردمداران کمالات انسانی بودند. دیگرفضیلتشان شاگردی محضرآیت الله ارباب،آیت الله بروجردی وعلامه طباطبایی است.

آیت الله امامی درعلوم مختلف سررشته،توانایی وتخصص داشتندوعلوم مختلف راتدریس می کردند. دلباخته نبودن به پستهاودلنبستن بهپولها،نپیوستن به پستهاومست نشدن ازاقبال مردم،معنی زهداست واین بزرگواریک زاهدواقعی بودند.

ساده زیستی،فروتنی،اخلاص،خداترسی وخداباوری وگریزازتعلقات وتکلفات درزندگی این سیـدبزرگوار،بسیاری ازمردم را

سخت به ایشان معتقدساخته بود.عبادت وشبخیزی،دادرسی وتفقدازبیچارگان،جوانگراییایشـان واستخاره هاوخبـردادن ازضمیـروپشت پرده،باعـثمحبوبیتـشان بیـن مردم شهـربود. درموردایشـان کتــابهـایمتعددی نوشته وکرامات زیادی ازایشان نقل شده،تشییع باشکوهدرخرداد 94 حاکی ازارادت خاص مردم شهرصابه ایشان است.1

یادشان گرامی…

فصلنامه نجدشماره25 زمستان 97                     1-روشنای یادها،نعمت الله جعفری»و«شهره شهر،حسن عرفان