صلابت ورسایی سخن فقط در فریاد زدن نیست گاهی قلم فریادش رساتر وشنیدنی تر وماندگار تر است پس ، زیبای من بگذار قلم را حرکت دهم وسیاهی اش را نقش بندم به سفیدی کاغذ ، نقشی که جمله دوست داشتن تو باشد .بگذار به زبان قلم فریاد بزنم دوستت دارم وطن وبگذار دوباره آسمان نیلگونت را به نظاره بنشینم واز پرواز پهباد ها وماهواره هایت احساس افتخار وغرور را در خودم جستجو کنم . بگذار خوب نگاه کنم آنچه آرش های زمانه به سوی آسمانت به پرواز درآورده اند. بگذار صدای پرندگان آهنی در فضای کشورم طنین انداز شود تا همه درک کنیم که خواستن توانستن است وحق مسلممان را هم میخواهیم وهم در بدست آوردنش ، میتوانیم .بگذار روی رادارهایشان وجود پرندگان دست ساز جوانان کشورم را دریافت کنند تا بیش از پیش باورشان شود عمق نگاه دور اندیش ایرانی را ، عظمت اندیشه های ایرانی را ، صلابتش را ، غیرتش را.

آری ، هیچ گاه دست بوس ونوکر دول غرب نخواهیم بود .

بگذار آرش های کمتن دار تیر پیشرفت وتکنولوژی همراه با عزتشان را به سمت چشم کوردلان نشانه بگیرند .اینجا پراست از اسفندیار وسهراب .اگرچه دیو های شاهنامه امروز دوسر نیستند که چند سر دارند ولی چه باک که مردمان این سرزمین پیوسته زمزمه میکنند که بار الها آن کس که تورادارد چه چیز ندارد وآن کس که تورا ندارد چه چیز دارد .پس بگذار بدانند که پشتمان گرم است به یاری خدا وپرتاب ، اول راهمان است .

صعود تا ثریامدتهاست در ذهن ایرانی نقش بسته است ویادمان هست ویادشان باشد که پیامبر رحمتمان فرمودند:اگر علم در ثریا هم باشد مردمانی از فارس به آن دست می یابند .

آری ای وطنم بگذار دوباره زمزمه کنم «چوایران نباشد تن من مباد»

وبگذار تا قلم رابه خدمت بگیرم وبنویسم برای تک تک فرزندانت تبریک باشی برای صلابت تو ودست مریضات بگویم به فرزندانت که قدرت، صلابت، وپیشرفت تو آرزوی همیشگی آنان بوده است . واکنون دعا میکنم بار الها ایمان، خاک ، ناموس ، عزت ، و… سرزمینم را نگهبان باش.

به امید روزی که سایه بیرق سبز آخرین ذخیره الهی بر بام این خاک ، عزتمان را کامل کند.

فصلنامه نجد شماره 13 زمستان 93