چه روزها که یک به یک غروب نشد نیامدی

چه بغض ها که در گلو رسوب شد نیامدی

خلیل آتش سخن! تبر به دوش بت شکن!

خدای من دوباره سنگ و چوب شد نیامدی

برای ما که خسته ایم و دلشکسته ایم، نه

ولی برای عده ای چه خوب شد نیامدی!

تمام طول هفته را به  انتظار   جمعه ام

دوباره صبح، ظهر، نه، غروب شد نیامدی

   «مهدی جهاندار »

فصلنامه نجد شماره19 زمستان 95