نشریه الکترونیک نجد

 مقام معظم رهبری با اشاره به نعمت بزرگ حاکمیت نظام اسلامی می فرمایند: «بحمدالله در تاریخ ایران هیچ روزی مثل این دوران نبوده است که اسلام در حاکمیت باشد، پرچم قرآن برافراشته باشد، عمل به اسلام ارزش به حساب بیاید و قوانین متخذ از اسلام و قرآن باشد… بیش از این و بزرگتر از این نعمت از خدا چه می خواهیم؟ آن گاه راه حفظ این نعمت بزرگ را چنین ترسیم می کنند: «تمام تلاشمان را بایستی مبذول کنیم که این نعمت ارزشمند و بی نظیر و بی سابقه را برای این ملت حفظ کنیم. این با تلاش مخلصانه ممکن است باید انگیزه حرکت ما- در هر سطحی که هستیم- انگیزه الهی باشد. علاج همه دردهای ما، اخلاص است. اگر اخلاص باشد همه چیزهایی که فعلاً نظام و جامعه ما از آنها متأذی است، برطرف خواهد شد. اخلاص در عمل، موجب خواهد شد، یکپارچگی ها تحکیم بشود… این یکپارچگی و اتحاد، به مسئولان و متصدیان امور امکان خواهد داد که وظایف و بارهای سنگینی که به دوششان است، با جرأت و قدرت بیشتری حمل کنند و گره مشکلاتی که ما از گذشته های دور و از سال های طولانی غلبه سلطه طاغوت بر این کشور وارث آنها هستیم، بازنمایند.»»

حدیث ولایت، ج5، ص 42 و43

 فصلنامه نجد شماره19 زمستان 95

یک پرستار استرالیایی بعد از 5 سال تحقیقات در خانه های سالمندان، بزرگترین حسرت های آدم های در حال مرگ را جمع کرده و پنج حسرت را که بیشتر آنها داشتند را منتشر کرده است.

1- کاش به خانواده­ام بیشتر محبت می­کردم­ مخصوصاً پدر و مادرم.

2- کاش اینقدر سخت کار نمی کردم.

3- کاش شجاعتش را داشتم که احساساتم را با صدای بلند بگویم.

4- کاش رابطه هایم با دوستانم را حفظ می کردم.

5- کاش شادتر بودم و لحظات بیشتری می خندیدم.

فصلنامه نجد شماره 19 زمستان 95

جملاتی از مناجات نامه خواجه عبداله انصاری

الهی، نام تو ما را جواز، مهر تو ما را جهاز، شناخت تو ما را امان، لطف تو ما را عیان.

الهی، گدای تو به کار خود شادان است، هر که گدای تو شد در دو عالم سلطان.

الهی، اگر تن مجرم است دل مطیع است و اگر بنده بدکار است کرم تو شفیع است.

الهی، دانایی ده که در راه نیفتم و بینایی ده که در چاه نیفتم.

الهی، کار آن کس کند که تواند، عطا آن کس بخشد که دارد پس بنده چه تواند و چه دارد؟

الهی، ای یادگار جان ها و یاد رشته ی دل ها، به فضل خود ما را یاد کن و به یاد لطفی ما را یاد کن.

الهی، به عنایت ازلی تخم هدایت کاشتی، به رسالت پیامبران آب دادی، به یاری و توفیق پروردی، به نظر خود بار آوردی.

الهی، نامت نور دیده آشنایان ، یادت آیین منزل مشتاقان، یافتنت چرا دل مریدان، انست جان دوستان .

 الهی، ای حجت را یاد و انس را یادگار، خود حاضری ما را جستن چه کار.

 الهی، عنایت تو کوه است و فضل تو دریا، کودکی فرسوده و دریا کی کاست پس شادی یکی است که دوست یکتاست.

فصلنامه نجد شماره19 زمستان95

امام صادق علیه السلام دائماً مردم را به این ده «چرا» موعظه می کردند:

(1)  إِنْ کَانَ اللَّهُ تَبَارَکَ وَ تَعَالَى قَدْ تَکَفَّلَ بِالرِّزْقِ فَاهْتِمَامُکَ لِمَاذَا؟اگر خداوند رازق و متکفل رزق است پس تلاش بیش از حد برای رزق و روزی برای چی؟ و چرا بیش از حد برای به دست آوردن رزق و روزی تلاش می کنید تا باعث فوت کارهای دیگر در زندگی شود و ترک وظایف دیگر. به مقدار وظیفه باید کار و تلاش کرد و به کارهای دیگر زندگی هم برسیم خدا رزق انسان را می رساند.

(2) وَ إِنْ کَانَ الرِّزْقُ مَقْسُوماً فَالْحِرْصُ لِمَاذَا؟ و اگر رزق از طرف خداوند قسمت شده است پس چرا انسان باید حرض بزند؟

(3) وَ إِنْ کَانَ الْحِسَابُ حَقّاً فَالْجَمْعُ لِمَاذَا؟ و اگر حساب و کتاب اعمال حق است پس جمع کردن مال برای چیست؟

(4) وَ إِنْ کَانَ الخَلف مِنَ الله حَقاَ فَالبُخل لِمَاذَا؟و اگر انسان انفاق کند و خداوند چند برابر پاداش می دهد پس بخل کردن در انفاق مال و علم و وقت و جان برای چه؟ البته مالی را باید انفاق کرد در راه خیر که از راه خیر هم بدست آمده و حلال باشد.

(5) و إِن كان العقوبة من الله عزَّ وجلَّ النار فالمعصية لماذا؟ و اگر عقوبت کردن از طرف خداوند آتش دوزخ است پس گناه کردن چرا؟

(6) و إِن كان الموت حقاً فالفرح لماذا؟و اگر مردن حق است پس خوشحالی که انسان را از یاد مرگ و قیامت غافل کند برای چی؟

(7) و إِن كان العرض على الله حقاً فالمكر لماذا؟و اگر اعمال بر خداوند عرضه می شود و در محضر او به سر می بریم پس مکر و حیله زدن به مومنان و مسلمانان برای چی؟

(8) و إِن كان المَمَرُّ على الصراط حقاً فالعجب لماذا؟و اگر عبور از پل صراط حق است پس عجب و خودپسندی برای چی؟

(9) و إِن كان كل شيء بقضاء و قدر فالحزن لماذا؟و اگر هر چیزی به قضا و حکم خداوند و قدر و اندازه خداوند است پس غم و اندوه چرا؟

(10) و إِن كانت الدنيا فانية فالطمأنِينَة إليها لماذا؟و اگر دنیا فانی و از بین رفتنی است پس اطمینان و دلبستگی به آن برای چه؟

1. عیون الحکم و المواعظ (اللیثی)؛ص 344

برگرفته از سخنرانی دکتر علی حق شناس ، استاد مرکز تخصصی تفسیر و علوم قرآنی نرجس خاتون (س)

 فصلنامه نجد شماره19 زمستان95

امام زین العابدین فرموده اند:

بیچاره فرزند آدم که در هر روزی به او سه مصیبت وارد می شود و از هیچ یک عبرت نمی گیرد که اگر عبرت بگیرد، امر دنیا بر او آسان می شود:

مصیبت اول آنکه هر روز از عمر او یک روز کم می شود، ولی به اندازه از دست دادن درهمی ناراحت            نمی شود.

مصیبت دوم آنکه هر روز به حساب خویش می افزاید که اگر حلال باشد حساب دارد و اگر حرام باشد عقاب دارد.

مصیبت سوم که از این دو بزرگ تر است آنکه هر روز یک منزل به آخرت نزدیک تر می شود ولی نمی داند که وارد بهشت می شود یا به دوزخ می رود.

بحارالانوار، ج78، ص160

فصلنامه نجد شماره19 زمستان 95