استاد حکیم ملامحمدهادی فرزانه در سال 1302 هجری قمری در شهرستان شهرضا در خانواده ای که سابقه طولانی در علم و دانش داشته اند متولد شدند. به گفته برخی از بزرگان خانواده ایشان در هفتصد سال گذشته نسل اندر نسل همگی اهل علم و دانش بوده اند. ایشان تا سن 22 سالگی در شهرضا بودند و در خدمت پدر بزرگوارشان مقدمات و برخی دروس سطح را فرا گرفتند و مدتی هم در محضر درس استاد بزرگ فلسفه و عرفان حکیم نصراله بهره گرفته و سپس به اصفهان مهاجرت کرده و از استادان به نام و پرآوازه اصفهان بهره های فراوان بردند و در سن 32 سالگی که پدر ایشان دار فانی را وداع گفتند مردم فرهیخته و عالم دوست شهرضا از ایشان خواستند تا به زادگاهشان شهرضا برگردند و ایشان هم تا پایان عمر به مدت 50 سال در شهرضا به تدریس، اقامه نماز جماعت، مجلس وعظ و سخنرانی حل مشکلات مردم و… پرداختند. از جمله استادان ایشان سیدمحمد باقر درچه ای، سیدمحمد باقر حکیم باشی، میرسیدعبدالحسین مدرس خاتون آبادی، آیت اله شیخ عبدالکریم گزی، علامه میرمحمد صادق خاتون آبادی که همگی از علمای برجسته بودند و زمانی که حوزه علمیه شهرضا تازه تأسیس شده بود حکیم فرزانه، مدتی در مدرسه حسینیه شرح اصول کافی ملاصدرا را تدریس می کردند و بیشتر علمای شهرضا مانند: حاج سیدفضل اله حجازی، حاج سیدعلی حجازی، حاج سیدشهاب الدین قدسی، حاج شیخ عبدالعلی بهاری، حاج شیخ عبدالرحیم ملکیان، حاج سیدحسن میربد (مدرس)، حاج شیخ محمد زارعان، حاج شیخ عبدالحسین نباتی، حاج شیخ غدیرعلی ممیز و عالمان و وعاظ متعدد دیگر همگی از شاگردان برجسته حکیم فرزانه(ره) بودند.

حکیم فرزانه شخصیتی منحصر به فرد داشتند و خصوصیاتيز از دنیای ش چون آزادگی، پرهیزکاری، مناعت طبع، خویشتنداری، ساده زیستی، رک گویی، آرامش و وقار از جمله ویژگی های ایشان بود.

ایشان سه پسر به نام های علی، نبی اله و مهدی داشتند که هر کدام در رشته های علمی خود به مراتب بالایی دست یافتند که دکتر مهدی فرزانه فرزند سوم حکیم که متولد سال 1313 شمسی می باشند با گرفتن تخصص خود در رشته زنان و زایمان هنوز به کار خود به عنوان پزشکی با تجربه در شهرضا به درمان بیماران می پردازند.

یکی از بزرگترین نصایح حکیم فرزانه به شاگردانش این بود که خشک مقدسی را رها کنید و با عبارات صریح تر اینگونه بیان می کردند که برای مردم صلوات سوت دار نفرستید! چنین رفتاری سبب می­شود که اگر روزی پیش رویشان لبخند زدید، شما را از عدالت ساقط می دانند.

حکیم فرزانه تا روز دوشنبه اول آذر 1344  چند روز قبل از فوتشان تدریس اسفار و مکاسب و قوانین و منظومه و حکمت اشراق را تعطیل ننمودند و وقتی چهارم آذر سال 44 خبر رحلت این عالم ربانی در شهر پیچید مردم شهرضا بهمراه هیئت های مذهبی در مراسم تشییع جنازه ایشان شرکت کرده و تا چهل روز مجالس ترحیم آن فقیه عادل و  اندیشمند سترگ، یار و غمخوار مردم در شهر برگزار می شد.*

*   سایت دانشگاه شهرضا

 کتاب روشنای یادها، نعمت اله جعفری

فصلنامه نجد شماره19 زمستان 95