بهـار و رویش خوبیها
زهرا حیدری
از وقتی کوچک بودیم همیشه منتظر آمدن فصل بهار بودیم وعید را دوست داشتیم بخاطر اینکه عیدی بگیریم، وقتی بزرگتر شدیم فهمیدیم عیدتنها عیدی گرفتن وخانه تکانی نیست بلکه عید جلوه باطنی دارد،همانگونه که ظاهر را از آلودگی ها پاک میکنیم باطن را هم بایداز رذایل وکینه ها پاک کنیم.
در بهار که طبیعت لباس نو می پوشد ودرختان شاخ وبرگ تازه می گیرند توهم ای انسان باید نو وباطراوت شوی ، زمین دلت را پاک کن ودوباره درختی تازه بکار . درخت دوستی ومحبت . درخت صفا وصداقت . با دل تازه وقلب پاک سراغ سال جدید برو واز طبیعت واطراف بهره گیر .
همانطور که طبیعت در سال جدید عوض می شود وحرفی تازه دارد وزمین لباس عوض می کند برای من وتو کنایه است از اینکه ما هم عوض شویم وقلبهایمان را جلا دهیم با یاد ونام همیشگی پروردگار .
بهار وسرسبز شدن طبیعت نوعی معاد است پس با آمدن بهار بهتر است که به یاد معاد وآخرتی که پیش روی داریم باشیم وخود را آماده ومجهز برای سفر کنیم واینکه چگونه در پیشگاه عدل الهی جوابگو باشیم.

ان شاءالله بهار فصلی نو برای زنده شدن روح وجسم همگان ودور شدن همه بدیها ورویش خوبیها باشدفصلنامه ‌نجد، شماره یازدهم، بهار 93